YOK ARTIK!!!

Aman, ne saçma bi şey ya!!! rüyanın da bi haddi, bi doğru dürüstlüğü olmalı be canım, bu ne ya....


“Uzun, çok uzun yollar kat ettim bir başıma.. Karanlık, eğri büğrü yolardan geçtim. Katmanlarca toprakların altındaydım uyandığımda.. Ne yapacağımı bilemedim. Sonra bir güçle hareket ettim.. Her bir toprak zerresini ardında bırakarak adım adım ilerledim. Soğuk her yanımdaydı. Bazen umudum da, gücümde tükeniyordu. Bir kayanın üstüne düştüm. Dinlenmeliydim. Dinlenip, güç toplamalı, arkadaşlarımın yanına ulaşmalıydım. Çok arkadaşım vardı bir zamanlar.. Kim bilir nerelerdeydiler şimdi. Tam hayallere dalıp, hatta biraz da uyumayı düşünürken üstünde bulunduğum kaya yerinden kıpırdadı..Tutunamadım..
Süzülüp toprakla buluştum yine. Ama bu kez kaygan bir yerindeydim toprağın. Yavaş yavaş yuvarlanıyordum..Gittikçe hızlanıyordum, elimde olmadan.. Sonra..Sonra sesler duymaya başladım. Yüreciğim hop etti birden. Gürül gürüldü duyduğum ses.. Gittikçe yaklaşıyordum.. Birden toprak yok oldu altımdan..

Yıllarca düştüm sanki boşlukta..Tam umudumu yitirecekken, kavuştum arkadaşlarıma.. Çağıl çağıl çağladık hep beraber.. Gittikçe hızlanıyorduk.. Hiçbir şey duramıyordu önümüzde, ardımızda.. Taşları, toprakları da yanımıza katmış, karanlık, geniş bir yolda koşuşturuyorduk. “nereye gidiyoruz” diye sordum yanımdaki su damlasına. “yeryüzüne” diye cevap verdi coşkuyla.. Bir süre sonra başka damlalar da katıldı bize, yolumuzun üstündeki köşelerde.. O kadar hızlanmıştık ki..Takılıp kalmamız imkansızdı artık..
Birden gözlerim kamaştı..Alışana kadar kırpıştırıp durdum. Bir yandan da geride kalmamak için koşmaya devam ediyordum, önümü görmeden.. Gözlerim alışıp da etrafıma bakınca sevincimden kabıma sığamaz oldum. Arkadaşlarım, iki yanımızda kocaman kocaman yemyeşil ağaçlar..Başımızın üstünde uçuşup duran kuşlar..Ne kadar mutluydum..Boyu boyuma, posu posuma uygun bir su damlasını omzundan sarstım: “burada duralım artık, niye koşuyoruz halâ”. Küçümser gözlerle baktı bana. “durmamalıyız” dedi. “bizi bekleyenler var, o kadar çoğalacağız ki, kendi dünyamızı yaratacağız. Tadımız değişecek ve binlerce canlıyı içimizde barındıracağız”.. “ama, burası çok güzel” diyecek oldum, “bizden ayrılma, durulmak, derinleşmek, deniz olmak için bu yolu kat etmemiz gerek” diye bağırdı bana. Deniz olmak.. Hatırlamıştım.. Her su damlasının gerçekleştirmeye çalıştığı hayaliydi bu ve ben çıktığım yolculukların hiç birinde ulaşamamıştım denize.. Birden yavaşladığımı fark ettim. Bir odun parçasına takıldım önce, sonra onunla birlikte kıyıya sürüklendim. Akmaya çalıştım üstünden başaramadım.. Sıcak başımı döndürüyordu. Elimi uzatıp, diğer su damlalarına tutunmak istedim, yapamadım. Yoğunluğum azaldı önce, hafifledim. Bunu daha önce de yaşamıştım. Hatırladım. Yavaş yavaş yukarı çıkmaya başladım. Aşağıda akıp giden arkadaşlarımı görüyordum, onlar farkımda değillerdi, coşkularından. Yukarı baksalar bile göremezlerdi beni buhar olmuştum çünkü. Gökyüzüne yükselmeye devam ederken, bir an önce bir buluta takılmayı, o bulutun soğuk rüzgarlarla karşılaşıp, beni yeryüzüne yağdırmasını diliyordum sadece.."

U(YKSZ)