ARA Zİ KÜÇÜK İZ ARA

Yupppiii yupppii..Lay lay loooomm..Trınıııımmm trınıımm,tarantaaa...
Bir şeyin herkesten çok bana yasak olması halet-i ruhiyemi nasıl etkilemiş birader! Kumanda panelinden blog görüntüsüne geçebildiğim nadir günlerden birini mi yaşıyorum Yarabbbim..Panelden görüyorum bütün rasat hali mahallesi yazıyor çiziyor amma velakin ben iki üç cümle sonralarını okuyamıyorum. Kendim çalıp kendim söyleyemiyordum bile.. İş miş demedim başlarım işine gücüne.. İki satır yazayım..Yazdıkça açılayım.. Açıldıkça karşı kıyılara vurayım.. Kıyı mı.. Ankara'da? Önce uçayım..Uçmak????
(AKLA GELEN)
Yıl 1632. İstanbul..Boğazda hafif lodos var. Buna rağmen, Galata kulesi ve onun izdüşümüne denk gelen karşı yakada toplanmış kalabalık, merak ve heyecanın etkisiyle büyümüş gözlerini kırpmadan kulenin tepesine bakıyorlar. Aklını kuşlara takmış ve biraz da uçmakla bozmuş genç adam, yıllarca uğraşıp didinerek yaptığı kanatlarla kulede durup, bir derin nefes alıyor. Belki içinden dua ediyor, yüzü kara çıkmasın diye. Kalabalık ise nefes bile almıyor, kuşlar, devasa kanatların büyüsünde uçmayı unutmuş..Çıt çıkmıyor İstanbul’dan.
Açılıyor dev kanatlar.. Boğazda esen rüzgar; ihtiyaç olmasa, kesecek sesini soluğunu.. Deniz çırpınıyor, insanın uçuşunu alkışlıyor adeta..
Salınıyor kanatlar rüzgarla..Bir rüya gibi geçiyor denizin üstünden ve 0 rüya gerçek oluyor..
Aklını kuşlara takmış, biraz da uçmakla bozmuş genç adamın adı Ahmet Çelebi. Halk ona Hezarfen diyor. Elinden çok iş gelen, birçok bilimin dilini çözen; “Bin fenli” , anlamına geliyor Farsça bu sözcük.
Hezarfen Ahmet Çelebi, tam 3358 metre yol alıyor, lodoslu İstanbul semalarında o gün. Uçuyor uçuyor, Üsküdar’da Doğancılar mevkiine konuyor deyim yerindeyse..
Sonra ne mi oluyor?
“bu adam pek havf edilecek bir ademdir, her ne murad ederse elinden gelür, böyle kimselerin bakaası caiz değil” dir diye emir buyuruyor zamanın padişahı 4.Murat. Ve Cezayir’e sürüyor Hezarfen’i.
O dönemin değişik düşünenine, dünyayı başka gözle görenine bulduğu çözüm böyleymiş demek ki..
(TELEFON)
Bazen çalınca işe yarıyor..Bırak Hezarfen'i, ayıkla pirincin taşını..Taş deyince..Bursa'nın ufak tefek taşları..Lay lay looom.. Yar bana bir eğlenceeeee..Hani Bursa deyince de bu cümle..Hay senin bilinç akışına...Kapat la kapat!!! Ver alıntıyı ver alıntıyı..
(ALINTI)
“Okumak tabiatı tamamlar, tecrübe ile de tamamlanır. İnsanın tabiat vergisi olan kabiliyetleri kendiliğinden çıkan bitkilere benzer; okumakla budanmaları lazımdır. Okumak, tecrübeyle sınırlanmaz da başına buyruk bırakılırsa dağınık yönlere yayılmış bir bilgi verir. Tecrübe ile yetişen kimseler, okumayı hor görürler. Basit kimseler ona hayrandırlar. Bilginler ondan faydalanırlar, çünkü okuma, sağladığı faydanın ne olduğunu öğretmez. Bu, insanın, göre göre, tahsile ihtiyaç duymadan onun ötesine varan bir kuvvetle elde ettiği, bir bilgeliktir. Kitapları, ne cerhetmek, ne yanlış bulmak için ne de zaten ispat edilmiş diye, olduğu gibi kabullenip, konuşmalarında sana konu olsun diye oku. Bazı kitaplardan insan yalnız zevk alır; bazılarını olduğu gibi yutar. Bazılarını geveler ve hazmeder. Yani bazı kitaplardan yalnız birtakım parçalar okunur; bazıları baştanbaşa, ama inceden inceye tetkik edilmeden, bazıları ise dikkat ve itina ile okunur.
Okumak, insana olgunluk, konuşmak canlılık, yazmak da açıklık verir. Bu sebeple, az yazanın hafızasının kuvvetli, az konuşanın hazırcevap, az okuyanın da bilmediğini bilir gibi göstermesi için, kurnaz olması lazımdır. Tarih kitapları insanı akıllandırır; şiir nükteci, matematik dikkatli kılar; felsefe eserleri de derinleştirir. Mantık ve hitabet, münakaşalarda ustalaştırır; ahlak da ağırbaşlı yapar.
fRANCİS BACON”

Sakinleştim.
U(YKSZ)