deniz ve...görmek

ne oltayı attım denize
ne de üşüştü balıklar,
yatağa yatıp uykuya daldım sadece
denizi gördüm....

Denizi görmek; sıcak bir simit eşliğinde demli bir çay yudumlamaktır
Emirgan’da .
Mantarı batmayan bir misinanın ucunu gözlemektir Galata’da .

Gelip geçen gemilere selam durmaktır, yalnız bir fenerde.
Denizi görmek; elden ayaktan çekilmiş bir sahil kasabasında, yosun kokusu solumaktır
belki…
İşe koştururken sabahın erkeninde, kaldırılan iskeleye son anda yetişmektir ,

martı çığlıklarının eşlik ettiği sahil yürüyüşleridir,

dalmış gitmiş gözlerde, uzak seferlerden dönülmesini beklemenin özlemidir ,

aykırı bir çocukluğun, kayalıklardan kaçamak atlayışlarıdır belki de..

Denizi görmek; ekmeğini taştan çıkarmanın deniz halidir kimimiz için de.

Bir mevsimi gözlemektir, yıpranan ağları onaran nasırlı ellerle..

“heyamola”larla “rastgelelerle” kendi dilini oluşturmak, türkülerini yakmaktır..

kağıttan kayıklar yapıp gökyüzüne salmaktır düşlerde, benim için de..

-Özledim ben denizi, anlaşıldı..
U(YKSZ)