balkonlu bir Eylül Pazar'ı

Ertesi olmasa belki herkes sevecek Pazar'ı. Yine de akşam üstüne kadar sevilen saatlere sahip bir gün bu, Pazar. Aheste geçirilmeye mecbur saatler..Tadı, tuzu burada.. Başka bir günün, başka bir anında sevmeyeceğim "kapiçino"yu köpürtüp balkonun köşesine baş tacı ediyor mesela..öyle kendini bilmez..yanına da bademli, siyah çikolatadan iki parça gönül şenliği..öyle arsız..

 "son güneşler" diye bağırıyor gökyüzü..Eylül'e inat neşeli; ki hüzne doğru yol almalıydık güya..Bir metrekareden hallice balkon sanki Maldivlerde bir ada.."tutunanlar"dan bir sardunyam var..bakmadıkça, sulamayı unuttukça çiçek açıyor.."sevgi emektir"miş..yalan.. insan hiç emek göstermedikçe kendini seveni en çok seviyor. Teessüf etmeyelim..öyle..şımarıklık da bi yere kadar tabi..ölümüne yakın çiçeğe durmak bir deyim midir? ya değilse kuşkusu içindeyim.. şu kahve muhabbeti balkondaki ısının artmasına paralel olarak bittiğinde, sardunyama çoktan göstermiş olmam gereken ilgiyi gösterip, yemini suyunu vereceğime and içtim. 

Bir saksağan, bir sardunyaya aşık olur mu, bilmiyorum..şüphe de insanın kurdudur..bildiğim sardunyamın karşısındaki ağaca tüneyip dakikalarca "gak guk" ettiği..ulan yoksa bu çiçek bana değil ona mı pembe pembe gülümsüyor.. neyse..herkes sevdiğine sahip çıksın güzelim. artık bütün dünyaya üzülmeyecek kadar bencilim.

U(YKSZ)