Rüzgar, çoğu yaprağını dökmüş
ağaçların dallarında dinleniyor şimdi. Nazlı bir hali yok, haşin hiç değil. Başıboşlaşmış,
içi bi hoşlaşmış halde..yeterince lacivert gökyüzü..Bulut hüzün sarmalanmış
yüzler gibi..ağlamıyor.. tebessümü öyle. Beklemekten sıkılmamış ..umudu
eksiltmiş beklemenin kendisinden sadece..hafiflemiş böylece. Ne gitmek ister
şimdi..ne de bağlı olduğu yere..
Atlas psikozunda faniler..oysa
bir deniz var..zihnimizin derinliklerinde, lopların kıvrımlarında bir
yerlerde..bir kumsal..lacivert , gri, siyah bulutlar da var..üstlerinde mutlaka
güneş..zihnimizde bir güneş..
umut olsun diye söylemiyorum..muamma
da değil, çok fiziki bir gerçek. .bir tren şu zaman.. içindesin..bir vagondan
diğerine koşsan ne..
U(YKSZ)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder