bazen kaçıcaksın..

...hemen hemen yerleşik düzene geçeli epey bi zaman olmuş mahallelerin pek çoğunda tek başına yaşayan, yaşlı ve aksi, genellikle komşularıyla iyi geçinmeyen, yaramaz çocukların zilini çalarak ya da camına taş atarak kaçıp bunu kendilerine eğlence haline getirdikleri cadoloz tabir edilen kadınlar vardır... ankara'da ailecek geçirilen yılbaşının ardından herkes yerine yurduna döndükten sonra yaklaşık bir aydır bir çeşit inziva ya benzer bi hayat yaşamakta olduğumu ve bu kadınlara benzediğimi düşündüm bu sabah evden cıkarken..yağan kar ve soğuğunda etkisiyle işten çıktıktan sonra kaçarcasına eve giderek dış dünyayla ve insanlarla ilişkilerimi minimuma indirmişim farkına varmadan.. bi de işin ilginç tarafı bi mutluyum bi mutluyum... kapı tıkırdasa hay lanet diyorum.. biri mi geldi??.. sonra da oh be yan komşuymus bana değilmiş diyip rahatlamaca filan.. assosyalleşmenin eşiğine geldim sanırım.. neyse ki bu cuma sevgilim gittiği yerden geri gelicek ve cumartesi epey uzun süredir görüşülmeyen iki eski dostumla görüşmek üzere sözleşmiş bulunuyorum.. yoksa mahallenin yaramaz çocuklarının keşfetmesine ramak kalmıştı..:)) arasıra özellikle de böyle kar-kış olduğu zamanlarda evde kapanıp vakit geçirmeyi de seviyorum hani.. yalnızlık özgürlükle eşdeğer oluyo bazen.. iyi bişey mi kötü bişey mi bilemem.. ama bizim ailede var böyle bi durum.. genetik sanırım..

UYRGZR-.-