yürüyen sandalyeler...

yürüyen merdiveni biliyoruz.. sallanan sandalye de var .. ama yürüyen sandalyeyle yeni tanıştım.. evimde iki sandalyeyi konuk ediyorum bu aralar.. ramazan bayramında geldiler .. kurban bayramında gidecekler.. yaklaşık 2-2.5 ay kadar bendeler.. onları salonumda pencerenin önüne koyarak bütün konukseverliğimi de göstermeye çalıştım üstelik.. tozluydular sildim felan .. neyse .. bu iki sandalye aslında uykusuz tarafından canları kurtarılmış olmaları nedeniyle oldukça itaatkardılar ilk günlerde.. hatta korkudan birbirine iyice sokulmuş iki ürkek sokak çocuğu edasında pencerenin önünde sessizce yanyana duruyorlardı.. çünkü yıllardır popolarının altında durarak hizmet ettikleri eski sahipleri ayşe teyzemiz artık eskidikleri ve modalarının geçmiş olması sebebiyle bu ikisini gelecek kış sobasında bi güzel yakmayı planlıyordu.. hemde ben diyim 30 dakika siz diyin 50 dakikalık bir ısınma uğruna.. bu nedenle ayşe teyzenin yazlığında terasın en dip köşesinde ayak altından uzak bi şekilde yanyana durmakta ve kış aylarının gelmesini yaz aylarının kavurucu sıcağına rağmen titreyerek beklemekteydiler.. bunca yıl yaptıkları hizmetin karşılığı birer avuç kül olmaktı.. sıcak bir yaz gününün akşamında ayşe teyzenin çay davetine giden annem ve uykusuz terasta çaylarını yudumlarken uzak köşede duran bu ikisi uykusuzun gözüne ilişmiş, eskimiş ahşap oymaları ve deri minderleri dikkatini çekmişti.. ayşe teyze bu kış yakacağını söylediğinde ise hemen talip olmuştu onlara.. lafı uzatmayalım iş geldi bana dayandı.. otobüsle ankaraya gidemedikleri için önce arabanın arka kolduğuna kuruldular bi güzel benle istanbula geldiler.. şimdi de netice itibarıyle salonumdalar.. kurban bayramında kendilerini yine arka koltuğa yerleştiricem ve ankaranın yolunu tutucaz.. artık kurtulmuş olduklarına iyice inanmış olmalıylıdılar kanımca.. ve bu rahatlıkla olmalı ki son günlerde bunlara bi haller oldu.. birkaç gün önce sabah kalktığımda birini diğerinden yaklaşık 20-30 cm ilerlemiş buldum.. diğerinde de biraz kıpırdama vardı.. ben mi çektim? diye düşündüm.. hatırlayamadım.. neyse diyip tekrar eski konumlarına getirdim.. ertesi sabah yine bi tanesini biraz öne gelmiş hatta ikisinin arasını biraz açılmış gördüm.. hafızamı zorladım.. acaba ben mi çektim diye.. yine hatırlayamadım.. ama bu sefer önlem almaya karar verdim.. bunları arkalarındaki kalorifere iyice dayadım birbirinede birleştirdim.. üstlerinede büyükçe iki yastığı üstüste koydum.. hiç dokunmayacaktım.. bakalım sabah kalktığımda ne olacaktı(?).. yattım.. evin bulunduğu yer caddeye filan yakın olmadığından oldukça sessizdir.. hele gece bi saatten sonra çıt bile çıkmaz.. tam uyuycam gözlerimi açtım.. açmasam ne güzel uyuycaktım ama açmış bulundum.. ulan oda ne.. odada bi gölge kıpırdandı arkasından da çıt çıt diye bi kaç ses.. pıtırtılar felan da oldu.. kalbim duracak.. ölcem gitcem lanet olsun .. nasılsa ölcem diyip kalkıp bi hamleyle ışığı yaktım ki salonda gördüğüm şey.. bizim iki yastık yerde yatıyolar.. bu hergele sandalyeler resmen yastıkları silkeleyip atmış üzerinden.. düşerken perdeye takılmışlar.. gördüğüm gölge perde kıpırdadığında dışardan gelen ışığın yansımasıymış.. çıtırtılar ise yastıkların düğmelerinin yere çarpınca çıkardığı ses.. “lanet olsun size artık fazla olmaya başladınız.. atarım sizi çöpe görürsünüz o zaman dedim.. artık yakarlarmı naparlar bilemem heder olursunuz rahat durun şurda gidene kadar manyakmısınız nesiniz yav” dedim.. bi göz dağı verdim ama bilmiyom ne olacak.. artık rahat dururlarsa ne ala.. sandalyeyseler sandalyeliklerini bilsinler.. zaten o kadar eskiler ki artık dökülüyolar..iki günde bir altlarını almak gerekiyo.. kahverengi küçük küçük döküntülerini topluyom utanmazların... üstlelik üstlerinede hiç oturmadım yüzsüzlerin.. zaten ne demişler.. elini ver kolunu alama..yüz verirsin astarını isterler.. iyilik yap kötülük bul.. bi de neydi.. yüz verdik deliye geldi sıçtı halıya.. bana revamı bu yaptıkları..zaten çocukluğumdan beri oldum olası yatılı misafir sevmem ben..(: UYRGZR -.-