yağmur çarptı..

Sabahın erken saatlerinde, küçük sandalını sahildeki derme çatma kulübesinin önüne yanaştırmış, tuttuğu üç-beş balığı temizlemekle meşguldü yaşlı adam. Ekonomi bölümünden yeni mezun, aklını fikrini köşe dönmekle bozmuş genç adam da bir süredir kendisini izlemekteydi. Dayanamadı yanına gitti.. Amaç hem vakit geçirmek hem de biraz ekonomi dersi vermekti..


Tanışma cümleleri sonrası “neden az balık tutup erkenden döndüğünü sordu” genç adam..

-bir-iki kilosunu satıp akşam nevalemi çıkaracağım, bu üç-beşini de kızartıp karnımı doyuracağım, daha fazlasını ne yapayım, dedi ihtiyar.

-“Olur mu”, dedi, bilgiççe genç olan.. “ tutabildiğin kadar tuttuğunu kendine ayırdığın dışında geri kalanı sattığını, bunu takip eden günler içinde o sattıklarından kazandığın parayla daha büyük bir tekne aldığını, o tekneyle daha uzaklara gidip daha çok balık tutabildiğini ve daha fazla satabildiğini bir düşünsene..”

-Eeee, sonra? diye sordu yine ihtiyar..

-Sonrası var mı amca, bu kendi içinde bir döngü yaratır, bir tekne olur iki, iki tekne olur üç.. etraftaki balıkçıların çalışacağı büyük bir iş kurmaya kadar gider bu.. Başka diyarlara balık satarsın.. Çok paran olur..

-Eee, sonra? Diye ısrarla sordu ihtiyar..

-E sonra rahat edersin be amca, sessiz sakin bir deniz kıyısında, güzel bir ev yaparsın, dertsiz tasasız hayatın olur.

-Güler ihtiyar, “Evlat, ben zaten onu yapıyorum, şu anda.”



“Çalışıp didinip durmayın” demek istemiyor elbet bu darb-ı mesel aslında.. “Dönüp dolaşacağınız yer kürkçü dükkanı” demek hiç istemiyor.

Rahat, huzur, mutluluk denen şeyi parayla, güçle, malla mülkle bulabilir miyiz..

O içimizde... gerisi teferruat…

 İçimizdeki ışık yanıyorsa o ışıkla oturup iki balık yemek de mümkün, para, unvan, mal mülk için çabalamakta..

yaaa, bazen böyle.. geyik işler işte..

U(YKSZ)