Yağmur
yağıyordu.. işlerinden eve dönenler
Metro
çıkışlarında telaşlı adımlar atıyordu ve her ne hikmetse
gülüşlerimizde
kayboluyordu insanlar.
Aylardan
Şubat’tı
Kuzeyin
rüzgarlarında darmadağındı saçlarımız
ve
sevdiğimiz bütün LİMAN kentlerinin
KIRINTILARI avuçlarımızda toplanmıştı.
Canına
yandığımın şiiri..
Ne çok
içmiştik.
elin yaban
ilinde bir paket sigara yoksunluğu gibi
çökmüş olsa
da omuzlarımıza
bırakıp
gideceklerin mahzunluğu
yalnız bir
durakta
ne zaman
geleceği belirsiz
otobüsü
bekliyor olmanın umutsuzluğu yoktu içimizde
bilakis
Şarkımıza
tezat bir mutluluğu
Umuda
peşkeş çekmekte idik.
25022010/Rotterdam(UYKSZ)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder